Za dawnych czasów tytuł magistra był wyznacznikiem wykształcenia, umiejętności. Dziś owym tytułem popisać może się wprawdzie, co druga osoba w kraju. Na każdym kroku zwiększająca się liczba magistrów w państwie sprawiła, iż co raz częściej młodzi ludzi aspirują nie, co wyżej - także, na tytuł doktora. To właśnie on jest dziś wyznacznikiem dobrego wykształcenia. Nauka doktoranckie trwają cztery lata i kończą się obroną prac doktorskich. Prace doktorskie są nowatorskie, twórcze, wnoszą powiew świeżości do globu kwalifikacji i nauki. Obrona prac doktorskich jest publiczna, a tzn., iż udział w niej wziąć może właściwie każdy, pomijając od tego bądź jest pracownikiem naukowym określonego uniwersytetu, bądź także np normalnym przechodniem. Zyskanie tytułu doktora naukowego, to jednakże nie koniec. W końcu możemy dalej podążać ścieżką drogi do sukcesu naukowej i zdobywać nowe tytuły naukowe. Następnym fragmentem jest habilitacja, przy pomocy jakiej możemy uzyskać tytuł doktora habilitowanego. Dalszym fragmentem jest teraz profesura. Na polskich uczelniach jest kilka odmian profesorów. Wyróżnić możemy profesorów " zwyczajnych", " nadzwyczajnych", " wizytujących", " środowiskowych". Co zwracające uwagę, taki sam profesor na wielorakich uczelniach zostać może tytułowany inaczej. Tak bądź owak, np.. profesor, jaki na jednym uniwersytecie ma tytuł " profesora zwyczajnego", w różnej placówce tytułowany zostać może, jako" profesor nadzwyczajny" i odwrotnie. Trasa do uzyskania profesury jest dość długa i pracochłonna. Tymczasem zdobycie tego rodzaju tytułu to coś nadzwyczajnego.